Afscheid nemen

Ja jullie lezen het goed.

Ik ga helaas afscheid nemen van mijn huis, mijn dorp, mijn spullen want ik ga weg bij de vader van Mily en dus mijn man.

Het gaat al heel lang echt slecht tussen ons, eigenlijk sinds de geboorte van Mily. Helaas lukt het niet meer om het weer als de oude te laten komen, ik heb echt voor me gezin gevochten en ook echt ten koste van mijn eigen rust en gezondheid. Maar ik ben nu zover dat ik het niet meer trek en ook niet goed vindt dat Mily steeds een schreeuwende ouders ziet thuis en niks meer wat gezellig is. Ik heb heeeeel erg lang erover na gedacht en nog steeds vind ik het echt zwaar klote want ik ben echt zwak wat dat betreft. Je leeft al 5 jaar samen met iemand in 1 huis, deeld alles samen. Ik schrijf dit blog nu met duizende tranen in me ogen omdat ik het tot nu toe niet wil dat het zo gaat, steeds wacht ik op een snel gebeurende wonder die ons als een mooie gezin bij elkaar houdt.

Ik ga eind deze week met Mily bij me moeder intrekken, we zijn daar meer dan welkom, ik ga tot heden geen advocaat inschakelen met groot hoop dat de papa weet wat hij kan of gaat missen en alsnog zijn gezin kan reden.

Dat wou ik graag met jullie delen want ik heb niemand waar ik me echt kan uiten en er zijn zeker zat meisjes en vrouwen hier die hetzelfde hebben meegemaakt en me dus ook zullen begrijpen.

Groetjes Hanin